O PROFESORZE WŁADYSŁAWIE SZAFERZE:
Szafera należy cenić za dzielność, prawość naukową, emocjonalny stosunek
do podejmowanych działań i zasługi popularyzatorskie.
prof. Tadeusz Kotarbiński
Szafer wybrał sobie, najpiękniejsze pole badań, pole w sensie prawie
że
dosłownym, bo pełne roślin, kwiatów i zapachów.
prof. dr Janusz Groszkowski
KALENDARIUM
1886 W Sosnowcu na Śląsku urodził się Władysław Szafer.
Jego ojcem był
inżynier-absolwent Politechniki Monachijskiej.
1897 Władysław Szafer ukończył Szkołę Powszechną w Mielcu. Interesował
się okoliczną przyrodą, brał udział we wszystkich wycieczkach
krajoznawczych, wiele czasu spędzał w gabinecie przyrodniczym szkoły.
1897-1905 Władysław Szafer uczył się w Gimnazjum im. Konarskiego w
Rzeszowie. Nadal rozwijał zainteresowania przyrodnicze.
1905-1908 Studia botaniczne na uniwersytecie w Wiedniu.
1908-1910 Kontynuacja studiów przyrodniczych na Uniwersytecie Lwowskim.
W tym okresie powstały prace: "O zadaniach i celach geografii roślin"
oraz "Geobotaniczne stosunki Miodoborów galicyjskich"
1910 Władysław Szafer uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie
Lwowskim.
1919-1911 Studia z zakresu botaniki leśnej w Wiedniu.
1911-1912 Studia z zakresu gleboznawstwa na Uniwersytecie w Monachium.
Powstała praca: "Pamiątka pieniacka".
1912-1914 Władysław Szafer pracował jako wykładowca botaniki leśnej w
Wyższej Szkole Lasowej we Lwowie.
1913 Powstanie pracy: "O niektórych rzadszych roślinach niżu
galicyjskiego".
1914 "Anatomiczny rozbiór drzew i krzewów mamutowego szybu w Staruni".
1914-1917 Służba podoficerska w armii austriackiej.
1917 Powstała praca "Uwagi o florze stepowej okolic Buska" oraz pierwsza
mapa geobotaniczna Polski.
1918 Władysław Szafer otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1918-1939 Praca na Uniwersytecie Jagiellońskim-wykłady z paleobotaniki i
florystyki oraz socjologii, geografii i systematyki roślin.
1918 Powstała praca "O geograficznym rozmieszczeniu i hodowli roślin
lekarskich w Polsce".
1919 Otrzymanie tytułu profesora zwyczajnego Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Powstały prace: "O rozmieszczeniu geograficznym traw w
Polsce" oraz "Ze studiów nad geograficznymi zasięgami roślin w Polsce".
1920-1949 Profesor Szafer pełnił funkcję Prezesa Państwowej Rady Ochrony
Przyrody.
1920 Powstała mapa geobotaniczna Polski.
1921 Praca: "Krótki zarys botaniki leśnej".
1922 Praca: "O fenologicznych porach roku w Polsce".
1923 Profesor Szafer prowadził badania w Alpach Szwajcarskich. Powstała
mapa geobotaniczna Polski.
1924 Profesor Szafer został członkiem Międzynarodowej Rady Ochrony
Przyrody w Brukseli. Badania w Tunisie.
1925 Badania w Szwecji i Norwegii.
1928 Uczestnictwo w założeniu Międzynarodowego Biura Ochrony Przyrody.
Badania w Czechosłowacji.
1929 Praca: "Element górski we florze niżu polskiego".
1931 Badania w Rumunii.
1931-1932 Profesor Szafer pracował jako Dziekan Wydziału Filozoficznego
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1932 Prace: "Polichromia roślinna w ołtarzu Wita Stwosza", "Skarby
przyrody i ich ochrona" oraz "Zarys botaniki".
1934 Powstał podręcznik: "Botanika do II klasy gimnazjalnej".
1936-1937 Profesor Szafer piastował stanowisko Rektora Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
1937-1947 Profesor pracował na stanowisku Prorektora Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
1937 Praca: "Dwa zielniki".
1940-1945 Władysław Szafer organizował pomoc materialną i opiekę w
ramach tzw. Komitetu Trzech nad rodzinami uwięzionych profesorów.
1942 Profesor Szafer zorganizował tajny uniwersytet.
1946 Praca: "Epoka lodowa".
1920-1949 Profesor Szafer jako Prezes Państwowej Rady Ochrony Przyrody
doprowadził do sprowadzenia ze Szwecji do Puszczy Białowieskiej żubrów i
założenia rezerwatu tych zwierząt.
1949 Prace: "Drzewa i krzewy" oraz "Zarys ogólnej geografii roślin".
1947-1960 Władysław Szafer pracował jako przewodniczący Rady Naukowej.
1952-1960 Profesor był kierownikiem Katedry Systematyki i Geografii
Roslin.
1953-1961 Profesor kierował Zakładem Paleobotaniki.
1956 Praca: "Ojcowski Park Narodowy".
1953-1970 Profesor był redaktorem "Chrońmy Przyrodę Ojczystą".
1954-1967 Pracował jako redaktor "Ochrony Przyrody".
1956 Profesor wystąpił przeciw rozbudowie Huty im. Lenina ze względu na
szkodliwe oddziaływanie przemysłu i postępującą dewastację środowiska
naturalnego w Krakowskiem