link do galerii: http://wicherski1.blogspot.com
Fot. Rafał Misiąg, Zbigniew Wicherski

W pierwszej części pleneru, którą prowadził dr Włodzimierz Gąsiewski zwiedzaliśmy najciekawsze miejsca gminy Czermin.

W Trzcianie oglądaliśmy   Wiatrak Samborskich, należący do Janiny Samborskiej, wybudowany na początku XX w. w Woli Mieleckiej przez Mateusza Indyka. Drewniany wiatrak ma zachowaną konstrukcję śmigieł oraz mechanizmy młyna. Dziś jest obiektem historycznym okolicy. Również w Trzcianie znajduje się Kościół Parafialny pw. Wniebowzięcia Matki Boskiej.   W1956 r. po wydarzeniach październikowych i zwolnieniu z aresztu kardynała Stefana Wyszyńskiego przystąpiono do starań o budowę kościoła która od 1959 r. stała się parafią. Kościół, wg projektu architekta Protazego Komornickiego, oddano w stanie surowym 12 grudnia 1960 roku, a 1 października 1961 r. jako świątynię pw. Matki Bożej Wniebowziętej, poświęcił bp. Karol Pękala. Jest to kościół trzynawowy, nowoczesny, z cegły z użyciem kamienia i elementów konstrukcyjnych żelbetowych, częściowo otynkowany, kryty blachą. Na wieży kościelnej jest stalowy krzyż o wysokości 4 metrów. Obecnie proboszczem jest ks. Stanisław Duszkiewicz.

W Dąbrówce Osuchowskiej obejrzeliśmy pomnik upamiętniający strajk chłopski.
W sierpniu 1957 roku, w 20. rocznicę fali strajków z 1937 został odsłonięty pomnik, wykonany przez pracowników WSK w Mielcu. Jest to betonowy prostopadłościan z metalowym stożkiem zakończonym metalową kulą i przymocowaną prostokątną tablicą z metalu z napisem: „Bojownikom w XX rocznicę strajków chłopskich 1937-1957”. W lewym górnym rogu widnieje czterolistna koniczyna, a pomnikiem opiekuje się miejscowa młodzież szkolna.

Następnie skierowaliśmy się do Ziempniowa, gdzie znajduje się kościół parafialny. W 1947 r. w wiosce zbudowano kapliczkę, służącą także jako punkt katechetyczny. Po wyrzuceniu religii ze szkół, na pocz. lat 60., ówczesny katecheta ks. Chrobak podjął starania o rozbudowanie kapliczki, w latach 1965-1967 r. dokonano rozbudowy, a w 1969 r. nastąpiła kolejna rozbudowa i poświęcenie kościoła p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża. Kościół został zbudowany wg projektu arch. Jana Marca i Władysława Uchmana – wewnątrz znajdują rzeźby ludowe Adama Florka z Koszyc Wielkich. W dzwonnicy jest sygnaturka z 1773 r. oraz dzwon odlany w 1972 r. Plebania murowana, kryta blachą została zbudowana w 1971 r.

Prawdziwą atrakcją było odwiedzenie dworku ziemiańskiego Orle w Otałęży.
Od XVIII w. należał do dóbr staszowskich ks. Lubomirskich, Sieniawskich, Czartoryskich i aż do uwłaszczenia do Potockich. Gospodarstwo Orle było jednym z większych w okolicy i miało powierzchnię ok. 80 ha. Franciszek Maj podzielił gospodarstwo między swoich 9 dzieci i w ten sposób uniknęło ono parcelacji po 1945 r. Sam jednak gospodarował na części majątku, którą po jego śmierci przejął najmłodszy syn Karol i gospodarował na niej do swojej śmierci w 2005 r. Synem Franciszka był także Julian Maj, nieżyjący już znany lekarz mielecki oraz żyjący jeszcze w Krakowie 93-letni Adam, adwokat z zawodu. [Pozostałe rodzeństwo to Jan z Dębicy, Emilia, Maria Dobrowolska z Wadowic Górnych, Waleria Jaderny, żona Kamila (brata Wiktora Jadernego, fotografa mieleckiego)] Franciszek Maj miał jeszcze córkę Jadwigę, która wyszła za mąż za Kazimierza Czerwińskiego – dyrektora szkoły w Otałęży, oraz córkę Janinę, zamężną z krakowskim drukarzem Stefanem Kapturkiewiczem. Po Karolu, gospodarstwo przejął jego syn Jerzy, a ten odsprzedał je w 1989 r., swojemu kuzynowi Januszowi Jadernemu, synowi wspomnianej już Walerii. Obecnie gospodaruje on tutaj  wraz z rodziną.

W Otałęży zatrzymaliśmy się nad stawami pożwirowymi – zbiornikiem wodnym o pow. ok. 9 ha, którego właścicielem jest Gmina Czermin. Wody zbiornika dzierżawione Polskiemu Związkowi Wędkarskiemu, który zarybił zbiornik karpiem handlowym, węgorzem obsadowym, pstrągiem tęczowym, amurem kroczkiem, szczupakiem, karasiem kroczkiem stwarzając warunki do uprawiania wędkarstwa. Znajduje się tu także m.in. ośrodek żeglarski i rekreacyjny.

Ostatnim zwiedzanym obiektem był Kościół Parafialny pw. św. Klemensa w Czerminie zbudowany w 1630 r. Rozbudowany w 1653 r. (prezbiterium zamknięto absydą, zasklepiono nawę), ok. 1721 r. dobudowano kaplice boczne i około połowy XIX w. (dobudowano przedsionki. Wewnątrz kościoła znajdują się  figury św. Anny i św. Józefa. Niezwykłą ciekawostką kościoła w Czerminie są dwa krzyże o podwójnych ramionach. Pierwszy z nich – większy umieszczony jest w zwieńczeniu wieży głównej kościoła, drugi zaś – mniejszy umieszczony na dzwonnicy kościelnej, który ma nawet potrójne ramiona. Podczas okupacji niemieckiej Czermina kościół 2 VIII 1942 roku został zamknięty przez Niemców. Polska ludność Czermina został wysiedlona, a ks. proboszcz Jan Jarosz, żeby uniknąć aresztowania opuścił Czermin i ukrywał się do końca okupacji.

Druga część pleneru odbywała się w Gminnym Ośrodku Kultury w Czerminie. Tam, po ciepłym poczęstunku,  odbyły to zajęcia z malarstwa na szkle, które poprowadziła instruktorka Marta Załucka oraz warsztaty z rzeźby w glinie oraz wiedzy z fotografowania, które prowadziła Patrycja Załucka – studentka ASP w Krakowie.

Prawdziwe zainteresowanie wzbudziło omówienie działanie camery obscury, analiza fotografii wywołanych tą techniką. Instruktorka podała bardzo szczegółowy opis utrwalania płaskorzeźb i rzeźb z gliny. Nasi twórcy próbowali swoich sił z wykorzystaniem tego miękkiego materiału rzeźbiarskiego, stąd pod koniec zajęć ukazały się rzeźby: głowa kobiety, krokodyl, płaskorzeźba z napisem TMZM, ptaszki. Niektórzy, jak Stanisław Szęszoł czy Stanisław Czarnecki woleli rzeźbić w ich ulubionym drewnie lipowym.

Zasady techniki malowania na szkle, przekazane przez Martę Załuską zostały utrwalone na witrażach z kwiatami, butelkach, wazonie z napisem Z nurtem Wisłoki TMZM 2018.

Podczas całego pleneru panowała niezwykle przyjemna atmosfera, ciekawie prowadzone zwiedzanie, merytoryczne warsztaty, gościnność dyrekcji ośrodka kultury, przyczyniły się do pożytecznego spędzenia soboty i wspaniałych wrażeń.

Sesję fotograficzną z pleneru wykonali: Zbigniew Wicherski, Rafał Misiąg.